زندگی نامه مرحوم استاد محمدحسین فرج نژاد

مرحوم فرج نژاد متولد ۱۳۵۹ و اهل شهر ابرقو در استان یزد و به شدت فعال بود. به روایت یکی از دوستان نزدیکش،   او یک لحظه آرام و قرار نداشت. یک نیروی حزب الهی که در مسیر ترویج انقلاب یک لحظه آرام و قرار نداشت و بسیار پرکار بود.   او به شدت متواضع و خوش‌ برخورد بود و علی رغم اینکه یک دانشمند و محقق بود اما هیچ‌گاه در برخوردهایش احساس غرور و تکبر نداشت.

 

مرحوم فرج نژاد با اینکه سالها در حوزه قم سکونت داشت و مشغول درس طلبگی بود، ولی زادگاهش را هم فراموش نمی‌کرد و مدام با یزد ارتباط داشت و رفت و آمد می‌کرد. او در شهر یزد تشکیلات بزرگ تبلیغی و فرهنگی ایجاد کرده بود و جوانان دانشجو و طلبه را در آنجا آموزش میداد و برنامه های منسجم و اردوهای آموزشی و تفریحی داشت که برنامه های برای آموزش به جوانان تدارک دیده بود که خیلی مفید بود و اساتیدی را از قم و تهران دعوت می‌کرد و دوره های بسیار غنی ای برای جوانان بود.

 

آن مرحوم درباره جریان زرسالار جهانی یهودی و رسانه های این جریان دغدغه جدی داشت و دراین زمینه کار علمی کرده و بسیار مسلط بود.

 

به شهادت نزدیکان مرحوم فرج نژاد، او زندگی بسیار ساده ای داشت و وضع مالی اش هم خوب نبود. هر چه هم پول به دستش صرف چاپ کتابهایش و کارهای فرهنگی اش در مسیر ترویج اندیشه انقلاب اسلامی می‌کرد.

ابراز محبت به سبک شهدا

دشمن هم چنان مواضع فتح شده را با ادوات سنگین زیر آتش می گرفت. هنوز یک گروهان از تیپ ویژه روی یکی از تپه ها در حال نبرد بودند و بروجردی درصدد عقب کشاندن آن ها بود. رفت سمت آبشناسان و گفت:« تانک ها را بفرست کمک بچه ها که عقب بکشند».

خودش کشید جلو. پای تپه که رسید، متوجه شد که دشمن پس از شلیک تانک ها عقب کشیده است. پیام داد تانک ها شلیک نکنند، اما شلیک همچنان ادامه داشت. با انفجار دو گلوله فریاد نیروها بلند شد و چند نفر افتادند زمین. بروجردی دوید سمت مقری که آبشناسان نشسته بود. وقتی به او رسید، صدا بلند کرد و به تندی گفت:« مگر نگفتم، آتش بس؟ دو نفر شهید شدند».

آبشناسان که تا آن روز چهره او را آن گونه ندیده بود، خیلی آرام گفت:« خودتان درخواست آتش کردید».

- ولی نه تا این حد. این همه فریاد زدیم بس است.

از او فاصله گرفت و در انتهای تپه با خود خلوت کرد. سرش را میان دست هایش گرفت. از درون به خود می پیچید. هاشمی کنارش نشست و خیلی آرام گفت:« جلوی سربازها و این همه نیرو درست نبود به او تشر بزنی».

بروجردی برخاست به آبشناسان که رسید، محکم او را در آغوش گرفت « امیدوارم مرا ببخشید، سرهنگ»

- کوتاهی از من بود، ولی به شدت علاقه من به شما ندارد. اگر نمی آمدی سراغم، دق می کردم. چقدر آرامم کردی، محمد آقا.

 

محمدمسیح کردستان، ص574و575، چاپ دوجلدی.

تواضع به سبک شهدا

...روزبه با قیافه ای درهم و نگران به سر در اتاق نگاه کرد. نوشتة تابلو قلبش را لرزاند:«فرماندهی» بیشتر که به تابلو خیره شد، نوشتة زیر آن را هم مرور کرد:«یا حسین، فرماندهی از آن توست».

...

این دفعه شهبازی سرش را پایین انداخت و آهسته گفت:« بیرون، بالای سر در اتاق نوشته فرمانده کیه».

روزبه با سادگی گفت:«آره، خوندم. منظورتون امام حسینه؟»

• آره، امام حسین. ما پیرو دین و مذهبی هستیم که امامش هم حکومت می کرد و هم زراعت. تو سپاه ما یه نسیم از اون مکتب اومده. همه مثل همند.اسمشون با هم فرق داره ولی رسمشون نه.

 

راز نگین سرخ، حمید حسام

اهمیت دادن حاج قاسم به درس اخلاق علما

 

آخرین سه شنبه که عازم سوریه بود، فهرستی برای بچه های دفترش نوشته بود. روز جمعه‌ای که شهید شد، یادداشت را دیدم. توی یادداشت، نوارهای اخلاق آیت الله مشکینی، آیت الله جوادی آملی، آیت الله مصباح یزدی، آیت الله مظاهری اصفهان، آقا مجتبی تهرانی و فایل صوتی صحیفه سجادیه را فهرست کرده و نوشته بود تا برمی گردم، این ها را برایم آماده کنید.

توی سفرها، گاهی از فایل های صوتی استفاده می کرد...

 

 

برگرفته از کتاب «حاج قاسمی که من می شناسم» / صفحه 132

آمادگی برای ظهور

 

کسى که وقتى کشور اسلامى مورد تهدید دشمن است، آماده‏ى دفاع از ارزشها و میهن اسلامى و پرچم برافراشته‏‌ى اسلام است، مى‌‏تواند ادّعا کند که اگر امام زمان بیاید، پشت سر آن حضرت در میدان‌هاى خطر قدم خواهد گذاشت. اما کسانى که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را مى‏بازند و زانوانشان سست مى‌‏شود؛ کسانى که براى مطامع شخصى خود حاضر نیستند حرکتى که مطامع آن‏ها را به خطر مى‌‏اندازد، انجام دهند؛ این‏ها چطور مى‏‌توانند منتظر امام زمان به حساب آیند؟ کسى که در انتظار آن مُصلحِ بزرگ است، باید در خود زمینه‏‌هاى صلاح را آماده سازد و کارى کند که بتواند براى تحقّق صلاح بایستد. (1381/07/30)